انواع پروتز پنجه پا: نحوه ساخت و قیمت پروتز سیلیکونی پنجه پا

آمپوتاسیون جزئی پا عبارتست از قطع یا آمپوتاسیون انگشتان پا، آمپوتاسیون وسط کف پا (متاتارسو فلانژیال، ترانس متاتارس)؛ آمپوتاسیون لیس‌فرانک و آمپوتاسیون چوپارت. افرادی که دچار قطع عضو در ناحیه پنجه پا هستند می‌توانند از انواع مختلفی پروتز یا وسایل ارتزی استفاده‌کنند و یا اصلا تمایلی به استفاده از چنین مواردی نداشته باشند. برخی از گزینه‌های درمانی عبارتند از:

• صفحه پایی سفت و محکم به همراه پشتیبانی قوس ترکیب‌شده با کفی راکر یا گهواره‌ای
• پروتز یا ارتز پای سفارشی ساخته‌شده
• کفش‌های سفارشی ساخته‌شده
• ارتز دارای مچ‌پای اصلاح‌شده با فیلر انگشت پا
• پروتز پا (یک سوکت قالب‌گیری شده سفارشی ساخته‌شده که به یک صفحه پای نیمه سخت دارای فیلر انگشت شصت پا وصل شده است)

آمپوتاسیون یا قطع عضو  معمولا به قطع‌کردن کل و یا بخشی از بازو/دست یا ساق/ کف پا اشاره‌می‌کند. قطع عضو ممکن‌است بعد از یک آسیب‌دیدگی (آمپوتاسیون تروماتیک) یا عمدا و از طریق جراحی اتفاق‌بیفتد. در جراحی عروق، قطع عضو تنها به ندرت بر روی بازو انجام‌می‌شود. جراحان عروقی اغلب مجبور به قطع اندام‌های پا یا انگشتان پا هستند. جراحی قطع عضو یکی از قدیمی‌ترین رویکردهای استفاده از اندام مصنوعی است که به بیش از ۲۰۰۰ سال قبل بازمی‌گردد.
آمپوتاسیون چیست؟

دلایل قطع پنجه پا 

  اکثر قطع عضوها به دلیل انسداد رگ‌های پاها بر اثر سفت‌شدن رگ‌ها (آترواسکلروز-انسداد عروق منجر به نرسیدن خون کافی به اندام می‌شود) اتفاق‌می‌افتد. دیابت، فشار خون بالا، کلسترول بالا، سیگارکشیدن و نارسایی کلیوی جزء شایع‌ترین عوامل خطر برای انسداد عروق به حساب‌می‌آیند. ۵۰ تا ۷۰ درصد قطع عضوها در افراد مبتلا به دیابت اتفاق‌می‌افتد. احتمال این که فرد مبتلا به دیابت در طول زندگیش دچار زخم در ناحیه پا شود حدود ۲۵ درصد است. ایجاد زخم دوباره در بین افراد دیابتی یک پدیده‌ی شایع است و تقریبا در ۵ تا ۱۵ درصد موارد به دلیل زخم پا نیاز به آمپوتاسیون یا همان قطع عضو است. همچنین انسداد عروق می‌تواند در افراد سیگاری، دارای فشار خون بالا، رژیم غذایی نامناسب و سرشار از کلسترول و همچنین افرادی که از نارسایی‌های کلیوی رنج‌می‌برند نیز وجود دارد. با این وجود، دیابت یا قند خون به مراتب شایع‌ترین دلیل قطع عضو است. هدف جراحان عروقی این است که عملکرد اندام بدون درد را به فردی که از انسداد عروق رنج‌می‌برد را به او بازگردانند و بهترین راه هم برای دست‌یابی به این مهم معمولا بکارگیری روش‌هایی مانند بای‌پس، آنژیوپلاستی یا استنت‌گذاری جهت افزایش میزان خون مورد نیاز اندام آسیب‌دیده است. با این حال، همیشه استفاده از این روش‌ها امکان‌پذیر نیست و ممکن‌است که اندام آسیب‌دیده دچار قانقاریا (عفونت غیرقابل کنترل) و احتمالا عفونت شده باشد. بعضی از عفونت‌ها ممکن‌است که به همراه گردش خون به سایر نقاط بدن سرایت پیداکنند و بر روی عملکرد و کارآیی تمامی اندام‌های حیاتی بدن از جمله ریه‌ها، قلب، کلیه و مغز تاثیر بگذارند و زندگی فرد را تهدیدکنند. علاوه بر این، به دلیل عفونت و ایسکمی (خون‌رسانی ناکافی) اندام آسیب‌دیده دچار درد شدیدی شود. در چنین شرایطی ممکن‌است که قطع عضو تنها گزینه‌ی پیش رو برای از بین بردن منبع عفونت و درد باشد.

البته تصادفات و سوانح جاده‌ای شدید که کمتر شیوع‌دارند و همچنین وجود تومور یا سرطان نیز می‌توانند منجر به قطع عضو شوند. این نوع قطع‌ عضوها بیشتر در بین بیماران جوانتر شایع‌ است.

انواع قطع عضو شامل چه مواردی می‌شود؟ 

   قطع عضو را می‌توان به دو دسته آمپوتاسیون جزئی و کلی تقسیم کرد. اکثر جراحان عروقی در این نوع جراحی‌ها (قطع‌ عضو) تجربه‌های فراوانی دارند.

آمپوتاسیون جزئی 

آمپوتاسیون جزئی قطع عضوی است که در آن تنها یکی از انگشتان پا و یا بخشی از پا قطع‌می‌شود. قطع عضو پروتویی شکل خاصی از قطع عضو است که در آن یکی از انگشتان پا و بخشی از استخوان متاتارس متناظر قطع‌می‌شود. گاهی در بیمارانی که یکی از انگشتان پاهایشان دچار قانقاریا شده‌است قطع پنجه پا می‌تواند مفید واقع‌شود. در قطع پنجه‌ها، تمامی انگشتان و سینه پا قطع‌می‌شود.

آمپوتاسیون کلی 

در این نوع آمپوتاسیون‌ها بخشی از پا بطور کامل قطع‌می‌شود. آمپوتاسیون کلی پا معمولا شامل قطع عضو زیر زانو و یا بالای زانو است.

گاهی می‌توان آمپوتاسیون پا را از طریق ایجاد برشی در مفصل مچ پا (آمپوتاسیون مچ پا) انجام‌داد. البته این نوع آمپوتاسیون برای اکثر بیماران مناسب نیست اما در موارد نادر ممکن‌است که در برخی از بیماران مبتلا به دیابت یک گزینه‌ی درمانی محسوب‌شود. در این نوع آمپوتاسیون بسیار مهم است که شریان تیبیال خلفی جلوی چشم بوده و دارای جریان خون مناسب باشد. این شریان یا رگ را می‌توان در داخل پا و در زیر مچ پا پیداکرد. در صورتی که امکان جراحی وجود داشته باشد پزشک جراح حتما این موضوع را با شما در میان خواهد گذاشت.

گاهی ممکن‌است که آمپوتاسیون مفصل زانو یا بالای زانو نیز اتفاق‌بیفتد. در گذشته این نوع قطع عضوها بسیار شایع بودند اما امروزه در مقایسه با آمپوتاسیون بالای زانو از مزایای اندکی برای بیماران برخوردار هستند و گاها هم هیچ نفعی به حال بیمار ندارند. اگر نیاز به آمپوتاسیون کلی یا اصلی باشد در این صورت آمپوتاسیون زیر زانو همواره بهترین شانس را به بیمار می‌دهد که باقیمانده اندام تحرک خود را حفظ‌کرده و امکان راه‌رفتن پس از جراحی برای وی وجود داشته باشد.

 قطع عضو چه تاثیری بر بیمار می‌گذارد؟ 

آمپوتاسیون یا قطع عضو یا اندام تاثیرات مختلفی بر روی افراد می‌گذارد. قطع عضو یک کمبود فردی محسوب‌می‌شود و در بسیاری از بیماران نوعی عزاداری تلقی‌می‌شود.  قطع عضو از نظر عاطفی همچون از دست دادن یکی از خاندان است و عادت‌کردن به آن به زمان زیادی نیاز دارد. از لحاظ جسمانی بدن فرد دچار یک تغییر دائمی می‌شود و ممکن‌است که بر روی کل زندگی او تاثیر بگذارد. میزان تاثیر نقص عضو بر روی زندگی فرد تا حدی به میزان بهبودی جسمانی وی بستگی‌دارد. در واقع هیچ فعالیتی نیست که فرد دارای قطع عضو نتواند با کمک، آموزش و تجهیزات صحیح انجام‌دهد. با این حال، مهم‌ترین هدف توانبخشی برای اکثر بیماران سالمند دارای قطع عضو راه‌رفتن دوباره است. دانستن این نکته مهم است که توانبخشی پس از قطع عضو در یک فرد مسن فرآیندی بسیار سخت‌تر از یک فرد جوان است. بازیابی توانایی راه‌‌رفتن برای افراد دچار قطع‌ عضو موفقیتی بزرگ خواهد بود. راه‌رفتن برای تمامی افراد معلول و دچار قطع‌ عضو به انرژی و اکسیژن بیشتری نیاز دارد به همین دلیل راه‌رفتن برای بیماران مسن‌تر سخت‌تر است. نیاز به انرژی برای راه‌رفتن با پاهای پروتزی چیزی حدود ۱۵۰ تا ۲۰۰ درصد برابر انرژی لازم برای راه‌رفتن با پاهای عادی است. از همین رو ورزش‌کردن مداوم برای حفظ توان عضلانی در سایر بخش‌های بدن در افراد دچار قطع‌ عضو بسیار حیاتی است. با داشتن توانا و انرژی کافی راحت‌تر می‌توانید با پاهای مصنوعی راه بروید.

اینکه فرد پس از آمپوتاسیون قادر به راه‌رفتن خواهد بود یا نه از طریق بررسی عوامل قبل از جراحی مورد مطالعه قرارگرفته است. تحرک ضعیف قبل از جراحی، بالای ۷۰ سال سن داشتن، زوال عقل، بیماری‌های شدید کلیوی و قلبی از جمله عواملی هستند که باعث‌می‌شوند تا فرد پس از قطع عضو نتواند راه‌برود.

پس از قطع عضو چه اتفاقی خواهد افتاد؟

‌در ابتدا یک دوره نقاهت پس از جراحی را باید بگذرانید. پس از آن که فرد بهبودی خود را بدست‌آورد، فیزیوتراپیست و درمانگر شغلی بر روی راه‌های لازم برای کسب استقلال فرد تمرکزمی‌کنند. این راه‌ها شامل یادگیری مهارت‌های جدید از قبیل از ویلچر بلندشدن و رفتن به تخت‌خواب و بالعکس، استفاده از ویلچر و پس از آن استفاده از پاهای مصنوعی می‌شود. حرکات ورزشی مختلفی برای تقویت قسمت فوقانی بدن و حفظ انعطاف‌پذیری و تحرک در پای قطع‌شده وجود دارد.

چنانچه که در وضعیت خوبی قرار داشته باشید ممکن‌است که خیلی زود پس از جراحی بتوانید بر روی پای مصنوعی موقتی راه بروید. این کار می‌تواند یک روش موفقیت‌آمیزی برای توانبخشی اولیه باشد اما پای مصنوعی دائمی و ثابت تنها پس از مراجعه و ارزیابی وضعیت شما در مرکز نصب اندام پروتزی در اختیار شما قرارمی‌گیرد. تنها زمانی می‌توانید برای دریافت پروتز دائمی اقدام‌کنید که ورم پای قطع‌شده بطور کامل فروکش‌کرده باشد. ناگفته‌‌نماند که گاهی لازم است که چندین بار به کلینیک درمانی مراجعه‌کنید تا پروتز مناسب با وضعیت شما ساخته‌شود.

پس از آمپوتاسیون، اکثر بیماران برای حفظ تحرک خود به کمک ویلچر نیاز دارند. گاهی شاید استفاده از ویلچر بهترین راه برای حفظ تحرک باشد. چنانچه که مسن‌ هستید و یا از سایر بیماری‌های جدی همچون بیماری قلبی یا سکته رنج‌می‌برید در این صورت گاهی بهتر است که اقدام به نصب پای مصنوعی نکنید.

پروتز پنجه پا

باتوجه به میزان آمپوتاسیون، رویکردهای مختلفی برای درمان قطع پای جزئی وجود دارد. می‌توانید از هیچ نوع  پروتزی (برای انگشتان پا به جز انگشت شصت پا) استفاده‌نکنید و یا از ارتز سفارشی پا دارای فیلر انگشت شصت پا (برای آمپوتاسیون انگشت شصت پا)، فیلر سفارشی انگشت پا دارای صفحه پایی فیبر کربنی، ارتز مچ پای اصلاح شده به همراه فیلر انگشت شصت پا و پروتز پا استفاده‌کنید که یک سوکت قالب‌گیری شده سفارشی دارد و به یک صفحه پایی نیمه سخت به فیلر انگشت شصت پا متصل شده است.

انواع پروتز پا

  انواع متخلف پروتز پا عبارتند از:

پای مصنوعی سیلیکونی (پروتز سیلیکونی )

پروتز پای سیلیکونی جایگزین بخشی از آمپوتاسیون پا می‌شود. زمانی می‌توان پروتز پای سیلیکونی را پوشید که پس از قطع عضو، مفصل مچ پا بطور کامل باقی‌مانده باشد. پروتزهای سیلیکونی پای جزئی باعث‌می‌شوند که فرد به کمک آنها طبیعی‌ترین الگوی گام‌برداشتن را داشته‌ باشد. افراد دارای قطع عضو از ناحیه پا که پروتز پای سیلیکونی استفاده‌می‌کنند می‌توانند دوباره کفش‌های استاندارد بپوشند، بطور پابرهنه راه‌ بروند و بدون داشتن محدودیت‌های شدید کارهای روزمره خود را انجام‌دهند.

مناسب برای شستشو 

 پروتز ضدآب پنجه پا را می‌توان شست و یا با آن به استخر نیز رفت.

پا برهنه راه‌رفتن 

می‌خواهید پا برهنه بر روی ساحل راه‌بروید؟ به کمک پروتزهای پنجه پا که به راحتی قابل تمیزکردن هستند مشکلی در این زمینه نخواهید داشت.

می‌توانید بطور مدوام و مستمر از کفش استفاده‌کنید 

به لطف طراحی باریک سوکت می‌توانید به همراه پروتزهای پنجه پا از کفش نیز استفاده‌کنید.

استفاده فشرده و زیاد از پروتز پنجه پا 

به لطف طراحی سفارشی سوکت می‌توانید از صبح علی‌الطلوع که از خواب بیدارمی‌شوید تا آخر شب از پروتز سیلیکونی پنجه پا استفاده‌کنید. بدون اینکه پروتز شما دچار مشکلی شود و یا به پای شما فشاری واردکند می‌توان در کل طول روز از آن استفاده‌کرد.

مراقبت از پروتز سیلیکونی پنجه پا راحت است

با مراقبت روزمره از قسمت‌های داخلی و بیرونی پروتز می‌توانید هر روز از اول صبح تا آخر شب از آنها استفاده‌کنید. تنها چیزی که برای نظافت پروتز سیلیکونی پنجه پا بدان نیاز دارید آب و صابونی با PH خنثی است.

پاشنه پلاستیکی محکم مچ پا (ساچ) 

این نوع پروتزهای پا اساسی‌ترین پای پروتزی و یکی از کم‌هزینه‌ترین پروتزهای موجود است. این دسته از پروتزها دارای یک مچ پای محکم و پاشنه سخت هستند که در امتداد کف پا جریان دارد. پاشنه با دارای پوشش فومی است. از این نوع پروتز پا غالبا بعنوان پروتز اولیه استفاده‌می‌شود.

صفحه انعطاف‌پذیر 

پای دارای صفحه انعطاف‌پذیر پروتزهایی هستند که بتواند به هنگام راه‌رفتن نیروهای واکنش زمین را در خود جای دهد. این  پروتزها اندکی نسبت به پروتزهای قبلی (ساچ) از انعطاف‌پذیری بیشتری برخوردار هستند. این دسته از پروتزها این امکان را به قسمت جلویی پا می‌دهند تا خود را با شرایط مختلف راه‌رفتن تطبیق‌دهد و در عین حال به هنگام راه‌رفتن یا ایستادن محکم و ثابت باشد.

پروتزهای پنجه تک محوری 

پروتزهای تک محور دارای ضربه‌گیر هستند که انعطاف‌ مچ پا را کنترل‌می‌کند و اجازه‌می‌دهد تا پنجه پای خیلی سریع با زمین تماس‌ برقرار کند. این نوع پروتزها نسبت به دیگر انواع پروتزهای پنجه پا مانند پروتز ساچ اندکی سنگین‌ترند.

پروتزهای پنجه چند محوری 

پروتزهای پنجه چند محوری دارای چندین اجزای مختلف هستند که بیشترین میزان تحرک را برای مچ پا فراهم‌می‌کند. پروتزهای چند محوری پنچه پا با انواع مختلفی از سطوح ناهموار و حرکت از سمتی به سمت دیگر سازگاری دارند.

پای واکنش پویا (دینامیک) 

پنجه‌های پروتزی دارای واکنش پویا در حالت‌هایی که پاشنه پا و سینه پا با زمین تماس برقرارمی‌کنند انعطاف‌پذیری خود را نشان داده و خم‌می‌شوند و به هنگام برداشتن پا از روی زمین به حالت اولیه خود بازمی‌گردند و واکنش‌های مچ‌پای طبیعی در برابر انرژی را تقلیدمی‌کنند تا میزان انرژی مصرفی را کاهش‌داده و سبب بهبود کارآیی فرد به هنگام راه‌رفتن ‌شوند.

پروتز واکنش پویا چند محوری 

این نوع پای مصنوعی ترکیبی از پروتزهای واکنش پویا و سیستم‌های چند محوری است و بیشترین دامنه تحرک در مچ پای دارای واکنش پویا (دینامیک) به هنگام تماس پاشنه پا با زمین و بلندکردن پا از روی زمین را فراهم‌می‌کند. این سیستم پاشنه/ کف پا برای استفاده بیماران با سطح فعالیت متوسط به بالا توصیه‌می‌شود.

پروتزهای دامنه تحرک یا ROM

پای ROM امکان محدوده طبیعی حرکات مچ پا را فراهم‌می‌کند. حرکت طبیعی آن با سراریزی‌ها، ارتفاعات مختلف پاشنه‌ و نشستن با پاهای صاف سازگار و تطبیق‌داده می‌شود. از آنجایی که این نوع پاهای مصنوعی به راحتی قابل تنظیم هستند پا نیز با قفل دستی جهت جلوگیری از هر نوع حرکت ناخواسته در شرایط خاصی همراه است.

پروتزهای میکرو پردازنده (میکروپروسسور) 

پای میکروپروسسور یا میکروپردازنده شامل واحدهای مچ‌ پا و کف پای الکترونیکی می‌شود که دارای هوش مصنوعی جهت تعیین الگوی راه‌رفتن کاربر است و موقعیت مچ پا را طوری از طریق کالیبراسیون تنظیم‌می‌کند که میزان انعطاف‌پذیری آن مناسب باشد.  

مراقبت و استفاده از پروتز سیلیکونی

در بیمارستان ، کارکنان بخش پرستاری و پزشکان با تمیز کردن زخم و تعویض بانداژ یا پانسمان، از اندام باقی مانده شما مراقبت می‌کنند. در مرحله توان‌بخشی ، به شما نشان داده می‌شود که چگونه از عضو باقیمانده ، جای زخم و همچنین پای سالم خود مراقبت کنید. توجه داشته باشید که مراقبت منظم و بسیار دقیق بسیار ضروری است تا بتوانید پروتز خود را بدون مشکل بپوشید. محصولات مراقبت ویژه‌ای برای استفاده در اندام باقیمانده‌تان، در دسترس است. با گذشت زمان ، شما یک برنامه‌ی مراقبتی روزمره‌ای خواهید داشت که بخشی طبیعی از زندگی روزانه‌تان خواهد بود.

مراقبت روزانه از اندام باقیمانده و پروتز 

در مرحله توان‌بخشی ، به شما نشان داده می‌شود که چگونه به درستی از اندام باقیمانده خود مراقبت کنید. برای جلوگیری از زبری و پوسته پوسته شدن پوست ، باید صبح و عصر اندام باقی‌مانده را با آب و صابون ملایم بشویید. سپس پوست را کاملاً خشک یا با استفاده از یک پارچه مرطوب به دقت تمیز کرده و سپس آن را خشک کنید و کرم بمالید. توجه داشته باشید که پوشیدن پروتز در صبح - بلافاصله پس از شستشو - معمولاً دشوارتر از حد معمول است ، زیرا آب گرم باعث می‌شود تا پوست روی اندام باقی‌مانده کمی متورم شود..

علاوه بر مراقبت از اندام باقیمانده ، پروتز نیز باید روزانه تمیز شود. حفره‌ی داخلی پروتز را با پارچه‌ای مرطوب تمیز کنید تا عرق و پوسته‌های روی پوست از بین برود. یک سطح تماس تمیز روی پوست به جلوگیری از سوزش و خارش پوست کمک می‌کند. اگر در زیر پروتز از یک لاینر استفاده می‌کنید، از آن هم مطابق دستورالعمل استفاده از آن مراقبت کنید.

راهنما در صورت بروز مشکلاتی در اندام باقیمانده 

اگر چین‌هایی روی پوستی یا جمع شدگی‌هایی در جای زخم روی اندام باقیمانده شکل گرفته باشد، نیاز به توجه ویژه‌ای دارند تا از بروز عفونت جلوگیری شود. تیم توان بخشی شما می تواند در این مورد به شما توصیه‌هایی ارائه کند. در حین مراقبت از اندام باقیمانده ، مراقب آسیب‌های پوستی ، نقاط فشار و تاول‌ها  نیز باشید. این موارد ممکن است نیاز به معالجه پزشکی داشته باشد. با یک آینه می‌توانید قسمت پشت اندام باقیمانده را بررسی کنید. ماساژ منظم و کشش آرام ناحیه‌ی اسکار، یکی دیگر از عناصر مهم در مراقبت از اندام باقیمانده و کاهش حساسیت پوست حساس روی اندام باقیمانده است.

مراقبت از عضو سالم 

عضو باقیمانده‌ی شما پس از قطع عضو قادر به نگه داشتن وزن زیادی نیست. این امر به طور خودکار فشار بیشتری روی پای سالمتان وارد می‌کند. با این وجود ، سلامتی و مراقبت از آن در برابر آسیب برای شما بسیار مهم است که بتوانید تحرک خود را بازیابید.

اگر مشکلات گردش خون دارید ، مرتباً پای سالمتان را برای صدمات جزئی نیز بررسی کنید. این صدمات جزئی ممکن است در صورت بروز عفونت، خطرناک شده و بنابراین باید فوراً توسط پزشک معالجه شوند. بسیاری از افراد مبتلا، برای مراقبت از پا به یک پدیکوریست دوره دیده مراجعه می‌کنند تا به‌طور مثال ناخن‌های پایشان را مرتب کنند. پوشیدن کفش‌های راحت و با سایزی مناسب ، فشار را از روی کف پای سالمتان کاهش می‌دهند. همچنین ممکن است کفی طبی نیز به شما توصیه شود. علاوه بر کفش، انتخاب جوراب نیز مهم است: جوراب‌ها باید از جنس پشم یا پنبه باشند تا عرق را به‌خوبی جذب کنند. اگر قسمت ساق جوراب خیلی سفت و محکم باشد، می‌تواند جریان خون را آهسته‌تر کند. جوراب‌ها باید بدون ایجاد هیچ چین و چروکی به پا بروند و فقط باید برای یک روز پوشیده شوند. در غیر این صورت بر اثر تعریق، رسوبات نمکی تشکیل می‌شود که می‌توانند پوست را خراش دهند و منجر به عفونت شوند. در صورت بروز اختلالات گردش خون ، این نکته نیز اهمیت دارد که با پای برهنه به صندلی چرخدار ننشینید. همچنین با پای برهنه نباید بایستید یا راه بروید – زیرا در این صورت خطر آسیب دیدگی بسیار زیاد است. هنگام خوابیدن در رختخواب ، می‌توانید یک تکیه‌گاه برآمده و مرتفعی را زیر پاشنه و قوزک پای سالمتان قرار دهید تا از وارد آمدن نقاط فشار به آن جلوگیری کنید.

برای زندگی روزمره خود، شرایط مناسبی کسب کنید 

هدف از توان‌بخشی ، آماده سازی بهینه شما برای زندگی با پروتز است. از یک سو ، این روند شامل بازیابی قدرت ، استقامت و هماهنگی از طریق فیزیوتراپی هدفمند است. از طرف دیگر ، در روند آموزش راه رفتن تخصصی به شما می‌آموزند که چگونه از پروتز خود استفاده کنید.

در تمرین راه رفتن ، عملکرد اصلی مفصل زانو نیز نقش عمده‌ای را ایفا می‌کند. بنابراین برنامه آموزش و یادگیری به‌طور ایدئال متناسب با اجزای پروتز مورد استفاده طراحی می‌شود. این برنامه با هدف بازآموزی توالی‌های حرکتی روزمره و توضیح عملکرد پروتز به شما انجام می‌شود. 

روش صحیح پوشیدن و درآوردن پروتز 

روش صحیح پوشیدن و درآوردن پروتز را خودتان یاد بگیرید: این کار اصلی در هنگام راه رفتن با پروتز است که باید از ابتدا آن را تمرین کنید. اوایل یادگیری‌ها، خانواده‌تان باید به شما در این کار کمک کنند. بنابراین وارد کردن آن‌ها در روند توان‌بخشی‌تان حائز اهمیت است. اگرچه، هدف این است که با کمی تمرین، بتوانید این کار را به طور مستقل انجام دهید. بسته به نوع  پروتز و ویژگی‌های اندام باقی‌مانده‌تان، روش‌های مختلفی برای پوشیدن پروتز پنجه پا وجود دارد. پزشک و درمانگرتان، بهترین روش را به شما یاد خواهد داد.

روی سطوح صاف و هموار راه بروید 

هر گاه به طور کلی از کار کردن با پروتز پنجه پایتان مطمئن شدید، تمرین عملی راه رفتن روی آن را می‌توانید شروع کنید. هدف از این تمرینات بهبود تعادل و هماهنگی، وارد آوردن وزن کافی روی پای پروتز دار و صاف نگه داشتن لگن و بالا تنه می‌باشد. متخصص فیزیوتراپیست نیز همچنان روی تقویت عضلاتتان کار می‌کند، زیرا داشتن عضلات قوی برای یک وضعیت پایدار بدن در حین راه رفتن، بسیار مهم است.

اولین چیزی که باید یاد بگیرید، نحوه‌ی انتقال وزن بدن و ایستادن روی یک پا بین میله‌های موازی است. سعی کنید همه‌ی وزنتان را با دست‌ها و پای سالمتان نگه ندارید: از پای پروتز دار نیز برای این کار استفاده کنید. به‌محض اینکه توانستید در بین میله‌های موازی راه بروید، اولین تمرینات را بدون نگه دارنده شروع کنید. اولین هدف این است که، استفاده از هر گونه وسیله‌ی کمکی برای راه رفتن را که ممکن است در ابتدا به آن نیاز داشته باشید، به تدریج کاهش دهید. این کار از طریق تکنیک‌های صحیح راه رفتن به همراه تقویت ساختار عضلانی بالا تنه حاصل می‌شود. همه‌ی تمرینات راه رفتن تحت نظارت متخصص فیزیوتراپی‌تان انجام می‌شوند تا مطمئن شود که هیچ انحراف و مشکلی در راه رفتنتان به وجود نمی‌آید. در اوایل تمرینات، فیزیوتراپیست مدام در کنارتان است تا به شما کمک کند. اما به مرور زمان دیگر به کمک او نیاز نخواهید داشت.

هرگاه که در راه رفتن روی زمین صاف و هموار مسلط شدید، می‌توانید راه رفتن روی سایر سطوح مختلف را نیز تمرین کنید.

راه رفتن بدون خطر روی پله‌ها و سطوح شیب‌دار 

در زندگی روزمره‌تان همیشه با موانعی روبه رو خواهید شد، موانعی مانند لبه‌ی پیاده‌رو و جدول کشی‌های خیابان، راه پله‌ی خانه و ساختمان‌ها یا مسیر شیب‌دار پارکینگ‌ها. راه رفتن بی‌خطر روی پله‌ها و سطوح شیب‌دار، همیشه در زندگی روزمره‌تان وجود خواهد داشت و می‌توان گفت که بخش ثابتی از زندگی است و در دوره‌ی تمرینات راه رفتن، با شما تمرین می‌شود. مؤلفه‌های فردی پروتز شما مشخص می‌کنند که چه تکنیک راه رفتنی برای شما مناسب است.

بهترین زمان دریافت عضو مصنوعی بعد از جراحی قطع عضو یا آمپوتاسیون