درمان قطع انگشت،بند و یا نوک شست:مراقبتهای قبل و بعد قطع انگشت
هم بزرگسالان و هم کودکان ممکن است دچار صدمات ناشی از قطع عضو یک یا چند انگشت بشوند. عواقب قطع انگشت میتواند برای فرد آسیبدیده فاجعهبار باشد و زندگی او را تغییر دهد. قطع نوک نگشت میتوانند یا به صورت برنامهریزی شده یا توسط درمانهای اورژانسی درمان شوند. زخم و آمبولی شریانی دلایل اصلی قطع عضو انگشت دست میباشد. این عمل تحت بیهوشی موضعی یا عمومی توسط یک جراح عمومی و ارتوپدی در اتاق عمل بیمارستان انجام میشود.
جزئیات این عمل بسته به اینکه چه بخشی از انگشت قطع شود، کمی متفاوت است. تمام قطع عضوها شامل یک عمل جراحی دو بخشی هستند: از بین بردن بافت بیمار به گونهای که زخم به صورت تمیز بهبود یابد، و ساخت یک قلاب که امکان اتصال به پروتز یا قسمت اندام مصنوعی را فراهم میکند. جراح در اطراف قسمتی که قرار است قطع شود یک برش ایجاد میکند. قسمت موردنظر برداشته شده و استخوان صاف میشود. یک فلپ از ماهیچه، بافت همبند و پوست ساخته شده است تا انتهای خام استخوان را بپوشاند. فلپ با بخیه (بخیه جراحی) روی استخوان بسته شده است که حدود یک ماه باقی میماند. اغلب ، پانسمان یا گچ سفت و سختی روی عضو باقیمانده گذاشته میشود که حدود دو هفته باقی میماند.
قبل از قطع انگشتان دست یا پا، بیمار معمولاً از یک متخصص فیزیوتراپی که به بیمار در مراقبتهای بعد از عمل کمک میکند، اطلاعات و توصیههایی را دریافت میکند. جراح اغلب قبل از عمل جراحی، با بیمار صحبت میکند که دقیقاً چه چیزی را باید انتظار داشته باشد از جمله نیاز به ماندن در بیمارستان و اینکه آیا او هنگام این عمل بیدار خواهد بود یا عمل تحت بیحسی نخاعی یا عمومی انجام خواهد شد.
با پزشک خود تماس بگیرید اگر:
- تب دارید.
- درد زیادی دارید.
- زخم شما قرمز، متورم، یا گرم است یا چرک کرده است.
در ساعات اداری با پزشکتان تماس بگیرید اگر:
- در مورد عمل یا نتیجه آن سؤال دارید.
- میخواهید قرار ملاقات دیگری با دکترتان داشته باشید.
برای کسب اطلاعات بیشتر و مشاوره رایگان میتوانید با شمارههای 09107803155 تماس حاصل فرمایید.
چگونه قطع انگشت اتفاق میافتد
همه ما به طور طبیعی 14 استخوان در انگشتان هر دست داریم. در هر انگشت سه استخوان و دو استخوان در انگشت شست وجود دارد. این استخوانها به نام فالانژ یا استخوان فالانکس شناخته میشوند. ماهیچهها و تاندونهای موجود در انگشتان ما به آنها کمک میکند تقریباً کاملاً مستقل از یکدیگر حرکت کنند. پوست نوک انگشتان از غلظت بسیار بالایی از گیرندههای لمسی و گرما برخوردار است.
داشتن تعداد زیادی استخوان، ماهیچه و اعصاب در انگشتان ما چیزی است که آنها را بسیار چابک و مفید میکند. متأسفانه، پرکاربرد بودن و اندازه نسبتاً کوچک آنها باعث میشود در معرض آسیبدیدگی قرار بگیرند و حتی از دست دادن قسمتی از انگشت نیز میتواند عواقب فاجعهآمیزی داشته باشد. قطع عضو ممکن است در حین حادثه اتفاق بیفتد یا جراحان تصمیم بگیرند انگشت یا انگشتان دست را بعد از آسیبدیدگی جدا کنند به عنوان مثال به دلیل آسیبدیدگی شدید.
قطع انگشت همچنین میتواند در مکانهای عمومی رخ دهد، به خصوص از طریق لولا مانند درب یا دربهای سنگین. کسانی که دارای کنترل در محل هستند باید بررسیهای ایمنی لازم را انجام دهند تا از امنیت منطقی بازدید کنندگان برخوردار شوند. کودکان به ویژه در اماکن عمومی آسیبپذیر هستند. کنجکاوی طبیعی و بازیگوش بودن آنها میتواند منجر به جراحت شود، به خصوص در مواردی که اقدامات لازم برای ایمنی کودک به مرحله اجرا نرسیده یا تحت نظارت صحیح قرار نگرفته باشد.
ممکن است فرد یا سازمانی که مقصر باشد ادعا کند که فرد مجروح به طریقی باعث بروز یا کمک به این حادثه شده است، به عنوان مثال با عدم مراقبت کافی از جانب خود. در صورت اثبات این اتهامات، در نهایت میتواند تاثیری در کاهش سطح جبران خسارت دریافتی داشته باشد.
تأثیر قطع انگشت یا نوک انگشت
به دنبال قطع نوک انگشت یا قطع کامل یک یا چند انگشت، بیمار اغلب از درد، افزایش حساسیت (به خصوص در دمای گرم و سرد)، احساس تغییر و محدودیت حرکات رنج میبرد. این علائم میتواند باعث شود فرد آسیبدیده نتواند برای مدت طولانی کار کند. هر دو کار دستی و پشت میزی میتوانند گاهی اوقات به استفاده کامل از هر دو دست نیاز داشته باشند و قربانی ممکن است متعاقباً نیاز به سازگاری در محل کار خود داشته باشد. در بدترین حالت، حتی ممکن است لازم باشد نقش شغلی خود را به طور کلی تغییر دهد.
بسیاری از ما هر چند وقت یکبار از همه انگشتان خود برای کارهای روزمره استفاده میکنیم. کارهای سادهای از قبیل باز کردن درها، تهیه غذا، استفاده از تلفن همراه و انجام کارهای خانگی پس از قطع انگشت میتوانند بسیار دشوار شوند.
و همچنین اثرات جسمی قطع انگشت میتواند تأثیر روانی بزرگی بر فرد آسیبدیده بگذارد. قربانیان معمولاً با توجه به تواناییهای جسمی کاهش یافته، میزان درد و ظاهر دستشان روزهای سختی را تجربه میکنند. چیزی به سادگی دست دادن باعث میشود فرد آسیبدیده نبود انگشت خود را احساس کند.
چگونه میتوانم خود را برای قطع انگشت دست یا انگشت پا آماده کنم؟
برای مراقبت و بهبودی خود بعد از عمل برنامهریزی کنید، به خصوص اگر عمل شما تحت بیهوشی عمومی انجام شده باشد. کسی را پیدا کنید که بعد از عمل شما را به خانه ببرد. برای استراحت خود به اندازه کافی وقت بگذارید و سعی کنید افرادی را پیدا کنید که در انجام وظایف روزانه به شما کمک کنند.
دستورالعمل پزشک خود را در مورد عدم مصرف سیگار قبل و بعد از عمل رعایت کنید. روند بهبودی افراد سیگاری بعد از عمل آهستهتر خواهد بود. همچنین این افراد به احتمال زیاد هنگام عمل جراحی دچار مشکلات تنفسی میشوند. به همین دلایل اگر سیگاری هستید، باید حداقل 2 هفته قبل از عمل سیگار را ترک کنید. البته بهتر است 6 تا 8 هفته قبل از عمل سیگار را کنار بگذارید.
اگر در هفته قبل از عمل به یک داروی مسکن جزئی احتیاج دارید، استامینوفن را به جای آسپرین، ایبوپروفن یا ناپروکسن انتخاب کنید. این کار به جلوگیری از خونریزی اضافی هنگام عمل کمک میکند. اگر آسپیرین را هرروز برای یک مشکل پزشکی مصرف میکنید، از پزشک خود پرسید که آیا قبل از عمل باید مصرف آن را قطع کنید یا خیر.
از سایر دستورالعملهایی که پزشک ممکن است به شما بدهد پیروی کنید. اگر قرار است بیهوشی عمومی داشته باشید، شب قبل از عمل یک وعده غذایی سبک مانند سوپ یا سالاد میل کنید. بعد از نیمه شب و صبح قبل از عمل چیزی نخورید و ننوشید. حتی قهوه، چای یا آب.
در طول عمل قطع انگشت چه اتفاقی میافتد؟
عمل شما تحت بیهوشی موضعی یا عمومی انجام میشود. در بیحسی موضعی شما بیدار هستید اما بخشی از بدن شما بیحس است. این نوع بیحسی باید شما را از احساس درد در طول عمل باز دارد. بیهوشی عمومی عضلات شما را شل میکند، شما را به خواب میبرد و از احساس درد جلوگیری میکند.
جراح در انگشت دست یا پای شما برشی را ایجاد میکند و تمام عضلات، استخوان، تاندونها، اعصاب و رگهای خونی بریده میشود. جراح عروق خونی را بسته و عضلات را بر روی استخوان میدوزد. سپس ماهیچهها را با پوست میپوشاند. ممکن است یک درن موقت در برش باقی بماند تا خون و مایعات تخلیه شوند.
پس از عمل قطع انگشت چه اتفاقی میافتد؟
پس از قطع نوک انگشت، داروهایی برای تسکین درد شما تجویز میشود و همچنین بیماران برای جلوگیری از عفونت باید آنتیبیوتیک مصرف کنند. عضو باقیمانده اغلب برای برقراری گردش خون در ناحیه حرکت داده میشود. فیزیوتراپی و توانبخشی در اسرع وقت و معمولاً در طی 48 ساعت بعد از عمل شروع میشود. مطالعات نشان داده است که بین توانبخشی اولیه و عملکرد مؤثر عضو باقیمانده و پروتز رابطه مثبت وجود دارد. مدت بستری شدن در بیمارستان بستگی به شدت قطع عضو و سلامتی عمومی بیمار دارد، اما به طور کلی از چند روز تا دو هفته متغیر است.
توانبخشی یک روند طولانی و دشوار است، به خصوص برای قطع عضوهای بالای زانو. روزانه دو بار فیزیوتراپی عادی است. علاوه بر این، مشاوره روانشناختی نیز بخش مهمی از توانبخشی است. بسیاری از افراد هنگام از دست دادن بخشی از بدن خود، احساس از دست دادن و اندوه دارند. بعضی بیماران هم ممکن است از سندرم اندام فانتوم رنج ببرند. در این سندرم بیمار احساس میکنند قسمت قطع شده هنوز وجود دارد. حتی ممکن است در اندامی که وجود ندارد احساس درد کنند. بسیاری از افرادی که دچار قطع انگشت شدهاند از پیوستن به گروههای خودیاری و ملاقات با افرادی که با قطع عضو زندگی میکنند، سود میبرند. پرداختن به جنبههای عاطفی بیمار اغلب روند توانبخشی جسمی او را سرعت میبخشد. موارد دیگری که باید در نظر بگیرید به شرح زیر است:
- اگر عفونت داشته باشید، ممکن است تا زمانی که عفونت از بین نرفته در بیمارستان بمانید که ممکن است 3 تا 7 روز طول بکشد.
- باید دست خود را از قلب خود بالاتر نگه دارید.
- ممکن است دست شما گچ گرفته شود.
از پزشک خود بپرسید که چه اقداماتی را باید انجام دهید و چه زمانی باید برای معاینه بعدی مراجعه کنید.
فواید این عمل جراحی چیست؟
منبعی از عفونت، درد یا سرطان برداشته میشود. اگر انگشتان پا یا دست شما قانقاریا داشته باشد، برداشتن انگشت یا نوک انگشت ممکن است گسترش عفونت را متوقف کند.
خطرات مرتبط با عمل قطع عضو چیست؟
- هنگام بیهوشی عمومی خطرات زیادی وجود دارد. در مورد این خطرات با ارائه دهنده خدمات بهداشتی خود صحبت کنید.
- بیحسی موضعی ممکن است منطقه را به اندازه کافی بیحس نکند و ممکن است احساس ناراحتی جزئی کنید. همچنین در موارد نادر ممکن است شما نسبت به دارویی که در این نوع بیهوشی استفاده میشود واکنش آلرژیک داشته باشید. بیهوشی موضعی بیخطرتر از بیهوشی عمومی محسوب میشود.
- ممکن است لخته خون داشته باشید که به ریههای شما منتقل شود و شریانهای ریه را مسدود کند. ممکن است به شما یک رقیقکننده خون داده شود تا از این امر جلوگیری شود.
- ممکن است عارضهای ناشی از انتقال خون را تجربه کنید.
باید از پزشک خود بپرسید که چگونه این خطرات روی شما تاثیر میگذارد.