عفونت پروتز زانو: تشخیص عفونت حاد با آزمایش خون و تصویربرداری

جراحی تعویض مفصل زانو، یا آرتروپلاستی زانو، یکی از روش‌های معمول جراحی گزینشی است که به عنوان راه‌حلی برای درمان درد شدید و مزمن زانو یا تورم آن به کار می‌رود. این نوع جراحی زمانی انجام می‌شود که فرد دچار درد شدید و مزمن زانو یا تورمی است که توانایی انجام فعالیت‌های روزانه را برای وی محدود کرده است. بعد از جراحی، اکثر افراد دچار درد نمی‌شوند و توانایی حرکت خود را بهبود می‌بخشند. با این حال، برخی از افراد ممکن است بعد از جراحی به عفونت دچار شوند.

 انواع عفونت پس از جراحی تعویض مفصل زانو

---

در ادامه به انواع عفونت های پس از عمل جراحی تعویض مفصل زانو پرداخته می شود:

 عفونت سطحی

پس از انجام جراحی تعویض مفصل زانو، احتمال عفونت در منطقه جراحی وجود دارد. این نوع عفونت به عنوان عفونت سطحی، خفیف یا زودرس شناخته می‌شود. عفونت‌های سطحی ممکن است در مدت کوتاهی پس از جراحی رخ دهند و حتی در بیمارستان یا پس از بازگشت به خانه با علائم آن مواجه شوید. درمان این نوع عفونت به طرق ساده‌ای انجام می‌شود، اما در صورت عدم درمان، ممکن است به عفونت‌های جدی‌تر منجر شود.

بهتر است پس از عمل جراحی تعویض مفصل زانو، دستورات پس از عملیات را به دقت دنبال کنید و هرگونه تغییر در علائم را به پزشک خود اطلاع دهید. این کمک می‌کند تا عفونت سطحی به زودی تشخیص داده شود و درمان مناسب ارائه شود تا از عوارض جدی‌تر جلوگیری شود.

عفونت‌های سطحی معمولاً با تجویز آنتی‌بیوتیک‌ها و مراقبت‌های محلی مانند تمیز کردن منطقه زخم و استفاده از آنتی‌سپتیک‌ها قابل درمان هستند. اما در صورت عدم درمان صحیح و به موقع، این نوع عفونت می‌تواند به عفونت‌های جدی‌تر و عمیق‌تر گسترش یابد.

در صورت تجربه هر گونه علائم عفونت پس از عمل جراحی تعویض مفصل زانو، حتماً به پزشک خود اطلاع دهید تا بتوانند تشخیص دقیق بدهند و درمان مناسب را تجویز کنند. به این ترتیب، می‌توان از عوارض جدی‌تر جلوگیری کرد و بهبودی سریع‌تر را تجربه کرد.

عفونت عمیق زانو

همچنین ممکن است دچار عفونت در اطراف زانوی مصنوعی خود شوید، که به آن پروتز یا ایمپلنت هم می‌گویند. پزشکان به این نوع عفونت، عفونت عمیق، ماژور، دیررس، یا با تأخیر نیز می‌گویند. عفونت‌های عمیق جدی هستند و می‌توانند هفته‌ها یا حتی سال‌ها پس از جراحی تعویض زانو رخ دهند. درمان می‌تواند شامل چند مرحله باشد. شاید برای برداشتن عفونت زانو مصنوعی، به جراحی نیاز داشته باشید.

علائم بالینی و نشانه‌ها

---

موارد زیر پس از جراحی تعویض مفصل زانو طبیعی است.

• تورم خفیف در زانو یا قوزک
• مقداری قرمزی در اطراف جای برش جراحی یا زانو
• گرمی اطراف جای برش جراحی یا زانو

این علائم پس از جراحی، نشانه عفونت نیستند و نباید باعث نگرانی شوند. این علائم احتمالاً به مرور زمان بهبود می‌یابند. اگر علائم پس از جراحی به جای بهبودی، به مرور زمان رو به وخامت گذاشت، در آن صورت می‌تواند نشانه‌ای از عفونت باشد. هر کسی که یک یا چند مورد از علائم زیر را تجربه کند ممکن است به عفونت تعویض مفصل زانو مبتلا شود:

• ناتوانی در راه رفتن بدون درد پس از مرحله‌ای که پزشک گفته است راه رفتن پس از این مرحله دیگر دردناک نیست
• افزایش درد و خشکی در مفصل مصنوعی
• گرمی، قرمزی و حساسیت در اطراف جای برش جراحی یا تمام زانو
• نشت کردن مایعات خاکستری رنگ از جای برش جراحی، مخصوصاً اگر بد بو باشد.
• بروز تب بالای 100 درجه فارنهایت (37.8 درجه سانتیگراد)
• لرزش یا تعریق شبانه
• خستگی

چه کسی در خطر عفونت عمیق زانو پس از تعویض مفصل زانوست؟

---

هرکسی که جراحی تعویض مفصل زانو را انجام دهد در خطر عفونت عمیق دارد. بیشتر عفونت‌ها در دو سال اول بعد از جراحی رخ می‌دهند. با این وجود، تا هر زمانی که شما از این مفصل استفاده کنید، خطر عفونت نیز وجود دارد. ایمپلنت به نوبه خود شما را در معرض عفونت قرار می‌دهد زیرا باکتری می‌تواند به این مفصل بچسبد. مفصل مصنوعی زانو همچون مفصل طبیعی به سیستم ایمنی بدن جواب نمی‌دهد. به همین خاطر اگر باکتری روی سطح زانوی مصنوعی بچسبد می‌تواند خود را تکثیر کرده و باعث بروز عفونت شود. علاوه بر این، عفونت هرجایی از بدن می‌تواند به زانوی شما منتقل شود. یکی از شایع‌ترین روش‌هایی که باکتری به بدن شما وارد می‌شود از طریق جراحت یا زخم در پوست است، حتی کوچکترین نوع آن. همچنین غالباً باکتری‌ها در حین جراحی‌های بزرگ دندانی نیز به بدن وارد می‌شوند. برای مثال خطر ابتلا به عفونت در صورتی که دندانی را بکشید یا عصب کشی کنید بیشتر می‌شود. احتمال ابتلا به عفونت پس از تعویض مفصل زانو در صورت ابتلای شخص به برخی از بیماری‌ها بیش از دیگران افزایش خواهد یافت. به یاد داشته باشید که جراح خود را در صورت ابتلا به هر کدام از بیماری‌های زیر در جریان بگذارید.

• درماتیت یا پسوریازیس
• مشکلات دهان و دندان
• دیابت
• HIV
• لنفوم
• چاقی با شاخص BMI بیش از 50
• بیماری عروقی پیرامونی
• بزرگ شدن پروستات که باعث مشکلاتی در ادرار کردن و عفونت‌های مجاری ادراری شود.
• آرتریت روماتوئید
• ابتلا به عفونت‌های عود کننده مجاری ادراری

بیش از دیگران در معرض عفونت هستید اگر:

• سیگار می‌کشید
• سابق بر این عفونت مینور یا ماژور در بدن خود داشته‌اید
• سابق بر این جراحی زانو انجام داده‌اید
• داروهایی مصرف می‌کنید که سیستم ایمنی بدن را سرکوب می‌کنند همچون داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مثل کورتیکواستروئیدها یا درمان‌هایی همچون شیمی‌درمانی

عفونت چگونه تشخیص داده می‌شود؟

---

 

برای تشخیص عفونت، پزشک ممکن است قرمزی، التهاب یا نشت مایعات را در منطقه جراحی شما مشاهده کند. این علائم می‌توانند نشانگر وجود عفونت باشند. برای تعیین موقعیت دقیق عفونت یا شناسایی نوع باکتری که عفونت را ایجاد کرده است، ممکن است نیاز به آزمایشات داشته باشید.

پزشک ممکن است نمونه‌برداری از مایعات محیطی یا بافت متضرر را برای آزمایش به آزمایشگاه ارسال کند. این آزمایشات می‌توانند شامل کشت و بررسی باکتری، آنتی‌بیوگرام (بررسی حساسیت باکتری به آنتی‌بیوتیک‌ها)، آزمایش PCR (Polymerase Chain Reaction) برای تشخیص DNA باکتری‌ها و سایر آزمایشات مربوطه باشند. این آزمایشات به پزشک کمک می‌کنند تا عامل عفونت و نوع دقیق آن را تشخیص داده و درمان مناسب را تجویز کند.

اگر علائم عفونت بعد از جراحی تعویض مفصل زانو را تجربه می‌کنید، بهتر است به پزشک خود گزارش دهید. آنها می‌توانند بررسی‌های لازم را انجام داده و تشخیص دقیق را برای شما بیان کنند. تشخیص و درمان سریع عفونت می‌تواند عوارض جدی‌تر را جلوگیری کند و به بهبودی شما کمک کند. این آزمایشات عبارتند از:

• آزمایش خون
• تست‌های تصویربرداری همچون عکس رادیولوژی، سی تی اسکن، MRI، یا اسکن استخوان
• کشیدن مایع مفصلی، که در آن پزشک مایعات را از اطراف زانوی شما کشیده و در آزمایشگاه تست می‌کند.

درمان عفونت زانو پس از جراحی تعویض مفصل

---

طیفی از درمان‌ها برای عفونت مفصل مصنوعی وجود دارد که هم شامل فرآیندهای جراحی و هم غیر جراحی می‌شود.

درمان بدون جراحی

پزشک معمولاً عفونت‌های سطحی را با آنتی بیوتیک درمان می‌کند. این داروها را می‌توان بصورت خوراکی مصرف کرد، یا شاید نیاز به تزریق آن از طریق تزریق داخل وریدی (IV) باشد.

درمان جراحی

اگر عفونت مفصل مصنوعی زانو عمیق‌تر از پوست و بافت اطراف مفصل برود، ممکن است نیاز به درمان جراحی باشد. روش‌های درمانی با جراحی عبارتند از:

دبریدمان

 این نوع درمان یک آبکشی مفصل با جراحی است. هرگونه بافت نرم صدمه دیده برداشته شده و سطح مفصل مصنوعی تمیز می‌شود. ممکن است لاینرهای پلاستیکی یا فضانگهدارهای داخل مفصل مصنوعی نیز تعویض شوند. پزشک پس از این جراحی برایتان آنتی‌بیوتیک‌های تزریق وریدی (IV) تجویز خواهد کرد.

جراحی مرحله‌ای

این نوع جراحی شامل یک مجموعه از جراحی‌های مختلف برای برداشتن و تعویض مفصل مصنوعی است. در صورتی که عفونت چند ماه یا چند سال پس از تعویض مفصل اصلی زانو بوجود آمده باشد، این نوع جراحی ضروری است. مراحل مختلف جراحی مرحله‌ای عبارتند از:

• برداشتن مفصل مصنوعی: هنگامی که عفونت عمیق و طولانی مدت است، مفصل مصنوعی را باید خارج نمود.
• آبکشی مفصل: آبکشی به بیمار کمک می‌کند تا بافت‌های نرم عفونی در مفصل خارج شوند.
• جاگذاری فضا نگهدار آنتی بیوتیک: این فضا نگهدار به حفظ فاصله مفصل کمک رده و مفصل را در حین درمان عفونت در یک راستا نگاه می‌دارد.
• تزریق وریدی آنتی‌بیوتیک: این داروها با عفونت مبارزه می‌کنند. پزشک می‌توان دوره‌ای نهایتاً شش هفته‌ای را از این دوران تجویز کند.
• جراحی تعویض مفصل جدید: هنگامی که عفونت درمان شد، یک جراحی دیگر تعویض مفصل را می‌توان انجام داد. پزشک فضا نگهدار آنتی بیوتیک را خارج کرده و برای شخص از یک مفصل مصنوعی زانوی جدید استفاده می‌کند.
•  

چرا عفونت‌های ایجاد شده در مفصل‌های کامل تعویضی تا این اندازه بدخیم می‌شوند؟

---

مواد فلزی و پلاستیکی استفاده شده در پروتزهای مفصلی تعویضی، دارای یک سیستم ایمنی نیستند. بنابراین، مانند عفونت‌های دیگر در بدن، که می‌توان آن‌ها را با مصرف آنتی‌بیوتیک درمان کرد، عفونت مفاصل تعویضی و پروتزهای مفصلی را به جز انجام عمل جراحی نمی‌توان رفع کرد. اگر عفونت زودتر تشخیص داده شود، ممکن است با یک جراحی برای حذف عفونت از روی مفصل، آن را درمان کرد. با این حال، باکتری‌ها لایه‌هایی روی پروتزها و بافت‌های اطراف آن‌ها تشکیل می‌دهند که می‌تواند خلاص شدن از این عفونت را دشوار یا حتی غیر ممکن سازد.

در صورت بروز عفونت، آیا درمان عفونت پروتز زانو همیشه با موفقیت انجام می‌گیرد؟

---

عوامل متعددی در درمان موفق عفونت پروتز زانو نقش دارند، از جمله نوع باکتری‌های تشکیل دهنده‌ی عفونت، مدت‌زمان وجود عفونت و وضعیت سلامتی بیمار. درمان ارگانیسم‌های مقاوم (مثل MRSA) سخت‌تر است. بیمارانی که دچار ضعف سیستم ایمنی ، دیابت و چاقی مضر هستند درخطر بیشتری برای ابتلا به عفونت پروتز قرار دارند و ممکن است مشکلات بیشتری در درمانشان ایجاد شود.

معمولاً درمان عفونت‌هایی که برای مدت زمان طولانی‌تری باقی مانده‌اند، دشوارتر خواهد بود. مشکلاتی در بافت‌های نرم از جمله ترشح زخم مزمن یا نقایصی در بافت‌های نرم  نیز که نیاز به عمل‌های دیگری دارند، خطر بیشتری برای شکست در درمان دارند. میزان موفقیت گزارش شده در مطالعات صورت گرفته، از کمتر از 40 درصد تا 100 درصد بوده است و این میزان به نوع عفونت  و درمان‌های انجام گرفته برای آن بستگی داشته است. به طور میانگین، نرخ‌های موفقیت برای درمان عفونت‌های طولانی مدت با استفاده از روش درمانی دو مرحله‌ای، بین 80 تا 90 درصد می‌باشند.

 

پیشگیری عفونت زانو

---

پیش و حین جراحی

خطر عفونت ممکن است با مصرف بلافاصله پیش، حین و پس از جراحی کاهش یابد. پیش و حین جراحی تعویض مفصل، اقدامات زیر ممکن است به کاهش خطر عفونت کمک کند:

استفاده از آنتی‌بیوتیک‌های پروفیلاتیک

 داروهای پیشگیرانه می‌توانند به کاهش خطر عفونت تعویض مفصل زانو کمک کنند.

استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها

این داروها را باید بلافاصله پیش، حین و پس از جراحی تا 24 ساعت مصرف نمود.

کوتاه نگاه داشتن زمان عمل

 یک عمل کوتاه مدت، زمان باز بودن زخم و آسیب پذیر بودن در برابر عفونت را کاهش می‌دهد.

کاهش تعداد افراد حاضر در اتاق عمل

محدود کردن تعداد افراد و همچنین محدود کردن تعداد دفعات ورود و خروج آنها به اتاق عمل به کاهش باکتری در اتاق عمل و همچنین کاهش خطر عفونت کمک می‌کند.

استفاده از تجهیزات استریل

اتاق عمل، تجهیزات و مفصل مصنوعی همگی باید استریل باشند.

غربالگری باکتری در بینی

 اگر شخصی نوع خاصی از باکتری‌های مضر را در مسیر بینی خود داشته باشد، احتمالاً بیش از دیگران در معرض عفونت قرار دارد. برخی از بیمارستان‌ها این باکتری‌ها را پیش از عمل غربال می‌کنند. اگر باکتری مضر یافت شود، به شخص پمادهای آنتی باکتریال داده می‌شود تا مصرف کند. برخی مراکز درمانی به صورت روزمره راه بینی را چند روز پیش از جراحی با موپروسین نظافت می‌کنند.

شستشو با کلروهگزیدین

این ماده به کاهش تعداد باکتری مضر روی پوست پیش از جراحی کمک می‌کند.

پس از جراحی

پس از جراحی تعویض مفصل، اقدامات زیر ممکن است به کاهش خطر عفونت کمک کند:

• پیروی از توصیه‌های پزشک در مورد نحوه برخورد با جراحت و زخم
• شستن و پوشاندن بریدگی‌ها، زخم‌ها یا سوختگی‌ها به محض رخ دادن
• حفظ بهداشت دهانی، زیرا عفونت موجود در دهان می‌تواند به مفصل مصنوعی نیز گسترش یابد.

 

چگونه ریسک عفونت پروتز زانو را کاهش دهیم؟

---

بهترین راه برای کاهش خطر بروز عفونت پروتز زانو، سالم ماندن است. در اینجا برخی از عوامل خطر بروز عفونت را توصیف کرده‌ایم. با انجام برخی از نکات زیر، وضعیت جسمانی و سلامتی‌تان را مطلوب کنید:

چاقی 

راهکارهایی برای کاهش وزن قبل از عمل جراحی، می‌توانند به کاهش خطرات ناشی از چاقی و اضافه وزن کمک کنند. در این خصوص،ایجاد تغییرات و اصلاحاتی در رژیم غذایی، نقاط آغازی خواهد بود. ورزش کردن، اگرچه همیشه به عنوان بهترین راه برای کاهش وزن تلقی می‌شود، اما برای برخی افراد ، خصوصاً کسانی که دچار درد آرتروزی هستند، بسیار دشوار است. آب درمانی یا ورزش در آب، شنا کردن، دوچرخه سواری و دستگاه الپتيكال یا اسکی فضایی، ورزش‌هایی کم فشار و با فعالیت هوازی زیاد هستند که می‌توانند کمک کننده باشند.

دیابت

بیماری دیابت را می‌توان با تغییرات و تنظیماتی در برنامه‌ی غذایی، ورزش کردن و مصرف برخی داروها، آزمایش هموگلوبین ای وان سی یا HbA1c  کنترل کرد؛HbA1c  یک نشانگر کنترل میانگین گلیسمیک در یک دوره‌ی سه ماهه، یک شاخص منطقی در کنترل دیابت است و عددهای نشان داده شده اغلب باید زیر هفت درصد باشند تا عمل جراحی انجام بگیرد. کنترل گلیسمیک در حدود زمان انجام جراحی، احتمال اصلاح پذیرترین عامل خطر برای عفونت است. عدم کنترل یا کنترل ضعیف مقدار گلوکز، مانع از عملکرد سیستم ایمنی و واکنش بهبود بخشی آن می‌شود و خطر ابتلا به عفونت را به طور چشمگیری افزایش می‌دهد. بنابراین حتی اگر کنترل  HbA1cبه خوبی صورت بگیرد، حفظ کنترل خوب گلوکز (کمتر از 120) در هر زمانی که ممکن است، حائز اهمیت است.

سیگار کشیدن 

سیگار کشیدن برای جریان خونتان مضر است. به طور مثال، یک سیگار آن‌قدری نیکوتین دارد که می‌تواند عروق خونی بسیار کوچک را که مسئول کمک به تسکین محل‌های جراحی برای بیش از شش ساعت در هر بار هستند مسدود کند. به همین دلیل، متوقف کردن مصرف سیگار، یکی از الزامات در زمان قبل از جراحی است. پزشکان توصیه می‌کنند که بیشتر چهار هفته قبل از عمل جراحی، سیگار کشیدن را موقف کنید زیرا ترک کردن سیگار در زمانی نزدیک‌تر به زمان عمل جراحی، می‌تواند باعث سرفه کردن و مشکلات تنفسی دیگری شود که بیمار را درخطر مشکلات و عوارضی دیگری در زمان عمل جراحی قرار می‌دهد. به علاوه، قبل از عمل جراحی، باید مصرف همه‌ی انواع محصولات نیکوتینی یا دخانیات را قطع کرد. از آنجایی که فرایند بهبودی بعد از عمل تعویض مفصل زانو می‌تواند تا ماهها و حتی سال‌ها به طول بیانجامد، پزشکان توصیه می‌کنند که کلاً باید سیگار کشیدن را کنار گذاشت، البته می‌دانند که همه‌ی بیماران نمی‌توانند دست از این کار بکشند و بنابراین فقط به آن‌ها توصیه می‌کنند که حداقل تا شش هفته بعد از عمل، سیگار کشیدن را  مجدداً شروع نکنند.

سوءتغذیه و کم‌خونی

ممکن است بیمار نداند که کم‌خونی یا سوءتغذیه دارد. حتی ورزشکارانی که از استقامت بالایی برخوردارند یا بیماران مبتلا به چاقی مضر، ممکن است علائم و شواهدی از سوء تغذیه، کمبود پروتئین و مواردی دیگر داشته باشند. آزمایش‌های غربالگری به تشخیص این مسائل کمک می‌کنند و ممکن است قبل از انجام عمل تعویض مفصل زانو، مکمل‌های غذایی و درمان‌های دارویی به بیمار توصیه شود.

دیگر عوارض بعد از عمل پروتز زانو

---

مشکلات و عوارض بعد از عمل تعویض مفصل زانو شامل مشکلاتی با بهبود زخم، عفونت، خونریزی، ترومبوز سیاهرگی عمقی  ، ورم، خشکی و دردی مداوم می‌شوند.

مشکلاتی در بهبود زخم 

مشکلات بهبود زخم عمل، به خاطر بافت نرم نازکی که روی زانو ، خصوصاً روی بخش قدامی آن، را می‌پوشاند رخ می‌دهد.

مشکلات بهبود زخم عمل می‌تواند با مربوط به هماتوم (غده محتوی خون خارج شده از رگ‌ها) باشد ، بخصوص در افراد مسن ، بیماران وابسته به استروئیدها ، و بیماران مبتلا به روماتیسم مفصلی و پسوریازیس.

مشکلات ترمیم زخم باید خیلی سریع تشخیص داده و کنترل شوند تا از بروز مشکلات و عوارض جدی تری مانند تحلیل پوست ، عفونت و از بین رفتن احتمالی پروتز زانو جلوگیری شود. زخمی که به نظر ناسالم و بهبود نیافته باشد باید در اسرع وقت به جراح ارجاع داده شود.

ترومبوز ورید عمیق 

DVT (ترومبوز ورید عمیق)، یکی از ترسناک‌ترین عوارض عمل جراحی تعویض کامل زانو است و در صورت آمبولی ترومبوز به ریه‌ها، به طور بالقوه می‌تواند کشنده باشد. DVT ممکن است عارضه‌ای ساکت و بدون نشانه باشد که به‌صورت یک آمبولی ریوی با تنگی نفس ، درد قفسه سینه و سیانوز و بدون علائمی در اندام‌ها ظاهر می‌شود. از طرف دیگر ،این بیماری ممکن است معمولاً 5 تا 7 روز بعد از عمل یا زودتر با درد پشت ساق پا یا ران ظاهر شود. یک آستانه پایین برای سونوگرافی اندام تحتانی ، عکس رادیولوژی از قفسه سینه و سی‌تی‌اسکن اسپيرال از قفسه سینه ممکن است به تشخیص زود هنگام این عارضه کمک کند. در معاینه فیزیکی ممکن است تورم یک طرف از پشت ساق پا یا ران ، اریتما (سرخی نابهنجار پوست)، حساسیت و تحریک ، گرمی و تغییری در قطر پشت ساق پا معلوم شود.

تشخیص سریع و اقدام به درمان می‌تواند از افزایش بیشتر لخته و آمبولی ریوی جلوگیری کند. برای بیماران مبتلا به DVT ، انجام درمان ضد انعقادی (ضد لختگی) مورد نیاز است.

آسیب عصبی 

شایع‌ترین عارضه عصبی بعد از عمل تعویض کامل مفصل زانو، فلج عصب پرونئال است. این عارضه با بی‌حسی ، پاراستزی (اختلال حس لمس به صورت خارش و مور مور) و افتادگی کف پا همراه است. پانسمان‌های جراحی باید برداشته شود و بیمار باید به جراح ارتوپدی مراجعه شود. بسته به علائم موجود، ممکن است یک روش محافظه کارانه دنبال شود یا عصب مورد بررسی قرار بگیرد.

محدودیت در حرکات

بیماران ممکن است با محدودیت حرکتی بعد از عمل رو به رو شوند که منجر به اختلال عملکردی در مفصل می‌شود. عوامل زیادی می‌توانند باعث بروز این مشکل شوند از جمله انحراف و چرخش غیر طبیعی پروتز و دامنه حرکتی ضعیف قبل از عمل. درمان این عارضه می‌تواند شامل فیزیوتراپی یا درمان دستی در حالت بیهوشی باشد.

درد و نارضایتی مداوم

اگرچه نتایج پس از عمل تعویض کامل مفصل زانو خوب است ،اما بسیاری از بیماران همچنان از درد و نارضایتی خود را شکایت دارند.

درد در هنگام شب بعد از عمل تعویض مفصل زانو کاملاً شایع است. توجیهاتی احتمالی در مورد چنین دردی شامل انتظارات غیرواقعی ، نقص‌های فنی در عمل جراحی و درد نواحی دیگر بدن می‌شود. اگر درد بدون علت شناخته شده‌ای ادامه داشته باشد ، باید به پزشک مراجعه کرد.

 

“کپی فقط با ذکر منبع و لینک بلامانع است”